Voorgesprekken

Al sinds 2009 voer ik voorgesprekken met mensen over hun toekomstige uitvaart. Geen wonder dus dat ik steeds gebeld word na het overlijden van zo iemand.
Van elk gesprek maak ik een verslag incl. begroting van de te verwachten kosten (op het prijspeil van dat jaar), dat de gesprekspartner krijgt toegestuurd.
In zo’n geval weet ik dus al waar diegene wil worden begraven of gecremeerd en met welke nabestaanden ik te maken krijg. Meestal weet ik ook waar de overledene wil worden opgebaard. Die keuzes hoeven nabestaanden dan niet meer te maken. We kunnen meteen aandacht besteden aan hoe dit overlijden voor hen is, wat de overledene voor hen betekende en wat zij nodig hebben voor een goed afscheid.
Overigens kloppen soms meerdere dingen niet meer! Bijv. omdat de persoon niet meer zelfstandig woont maar naar een Verpleeghuis moest verhuizen.

Elk voorgesprek ervaar ik als heel bijzonder. Er komt veel méér aan bod dan de toekomstige uitvaart, het gesprek gaat vaak vooral over hoe iemand in het leven staat.  Mijn gesprekspartners ervaren het gesprek als prettig, ontspannen en waardevol, dat krijg ik steeds te horen. Voor een terminaal zieke en diens naaste(n) geeft het rust. De resterende tijd kunnen ze dan vooral léven.
Zonder zo’n voorbereiding komt het natuurlijk ook altijd goed. Denk niet dat een voorgesprek persé nodig is. Voelt het voor u als de goden verzoeken om vooraf van alles te bedenken en op te schrijven, doe het dan vooral niet!
Behalve de keuze voor begraven of cremeren. Maakt u die s.v.p. wel en laat het uw nabestaanden weten. Met deze kwestie wilt u hen bij voorkeur niet  belasten. Want het is een emotioneel gekleurde keus waar nabestaanden onderling erg over kunnen verschillen. Als de overledene zélf heeft gekozen aanvaardt elke nabestaande dat, ook als men er zelf anders over denkt.