Graag uw op- en aanmerkingen na afloop!

Ik scheef deze column aan het eind van een drukke periode in 2017. Vanaf Pasen was ik een week of zeven letterlijk geen dag vrij geweest. Als de telefoon die avond of nacht weer zou gaan was die periode natuurlijk nog niet voorbij! Maar zoals wel vaker: als kleine ondernemer gaan er wel ook weken voorbij dat niemand mijn dienstverlening nodig heeft. En dat bleek na het sachrijven van deze column weer een tijdje het geval.
De zeven weken eraan voorafgaand was ik voortdurend in touw, soms voor meerdere families tegelijk; zo gaat dat nou eenmaal in deze branche. Hindert niks, dit prachtige werk geeft me eerder kracht dan dat ik er echt moe van wordt. Na een paar uur extra slapen ben ik er weer klaar voor.

In zo’n periode dreigen de nagesprekken er even bij in te schieten. Graag bespreek ik nl. met de opdracht gevende nabestaande nog eens rustig of alles is verlopen zoals men het wilde. Had er iets beter of anders gekund? Meestal enkele weken na afloop. Die gesprekken vind ik erg waardevol.
Vaak is bijna alles helemaal naar wens verlopen maar natuurlijk niet altijd. Ook aandachtspuntjes die buiten mijn invloed vallen zijn goed om te horen.
Iemand vertelde bijv. dat ze het op de sterfdag van haar moeder akelig had gevonden om haar ‘zo’ op bed achter te laten in het verpleeghuis om thuis kleding te gaan halen. Een laken over moeder heen, dat was beter geweest.
Ander voorbeeld: een slim idee bleek helemaal niet te werken. In een grote familie wilde één persoon na de bijeenkomst met rust gelaten worden, géén lieve woorden, géén omhelzingen. We gaven iedereen die open stond voor contact een speld met het symbool dat op de rouwkaart stond en vroegen de belangstellenden zich tot hen te richten en speldlozen over te slaan. Hielp niks….deze persoon vluchtte dus heel gauw weg uit de condoleanceruimte.

In de rustiger periode na die column kon ik alsnog een aantal mensen bezoeken voor zo’n nagesprek. Ook als het wat langer duurt, ik vergeet niemand!

kop koffie bij evaluatie