Families hebben het soms heel moeilijk

In mijn eigen dorp Den Dolder wonen meerdere families sinds jaar en dag met alle generaties dicht bij elkaar. Er komen wel eens echtscheidingen of andere tegenvallers voor, maar het familieleven verloopt grotendeels hecht en harmonisch. Als daar iemand overlijdt valt de saamhorigheid op waarmee ze de voorbereidingen voor een mooi afscheid aanpakken. Een voorrecht om daar bij te mogen helpen!

Maar het gaat natuurlijk lang niet altijd zo. Vooral in meer “stadse” gevallen en ver uit elkaar gegroeide families hebben nabestaanden het veel moeilijker.
Zoals zussen die het altijd en over alles oneens zijn met een moeder die daar tussen schippert en nauwelijks nog kan aangeven wat zij zélf nou wil. In zo’n geval ben ik de hele week behoedzaam aan het bemiddelen.
Wat een opluchting als de uitvaart daarna goed en harmonisch verloopt….ook al gaat het gebruikelijke gekissebis daarná vast gewoon door.

Ooit had ik te maken met twee zonen die al jaren geen contact meer hadden met hun moeder, haar familie en die van hun overleden vader. Toen moeder stierf waren zij de enigen zonder schulden en namen als vanzelfsprekend de kosten van haar uitvaart op zich. Maar wat viel het hen zwaar om dit te doen, vooral wat betreft de onvermijdelijke contacten met de andere nabestaanden.
Hulde voor hoe ze het aanpakten! Ze wonen een eind buiten mijn regio, maar belden me omdat één van hen me in zijn schoonfamilie had meegemaakt.
Daar was de familieconstellatie om andere redenen heel lastig, maar het was hen opgevallen dat ik daar goed mee om kon gaan.
Kortom: best handig dat ik jarenlang mediator was voordat ik dit vak in stapte….