Een "kleine" uitvaart

Sommige hoogbejaarde mensen hebben niet veel nabestaanden meer. Bijv. omdat steeds meer mensen om hen heen zijn weggevallen. Dan is een kerk of Aula veel te groot voor een goed afscheid, en doen we het heel anders.
Een voorbeeld uit begin 2014, toen overleed een zeer oude dame. Haar even oude man was door ziekte verzwakt. Zij had haar enige zoon overleefd. De meeste andere nazaten (klein- en achterkleinkinderen) wonen heel ver weg.
Haar executeur testamentair vroeg mijn hulp; hij  verricht al járen alle zakelijke beslommeringen voor dit echtpaar.  Samen met hem en met de lieve vrouw die sinds jaar en dag hun huishouding doet maakten we er een kleine, intieme afscheidsbijeenkomst van. Er waren enkele familieleden bij aanwezig. Het hoogbejaarde echtpaar verbleef pas sinds een maand in een tehuis; de liefdevolle medewerking van leiding en medewerkers van dat huis was  onmisbaar om het mogelijk te maken.
Mevrouw werd opgebaard in een appartement op de begane grond. Meneer kon vanuit zijn eigen kamer af en toe naar haar toe worden gebracht, ze was vlakbij.
Op de dag van de uitvaart hielden we daar, rond de kist van mevrouw, een waardige ceremonie met 12 aanwezigen. Muziek waar meneer en mevrouw vaak samen naar geluisterd hadden. Mooie herinneringen van twee kleindochters aan de fijne  logeerpartijen die ze lang geleden bij oma beleefden. Een gedicht, nog wat woorden…
Daarna brachten we mevrouw met dit kleine gezelschap naar het familiegraf. Dat bevindt zich in een dorp 80 km. hier vandaan. Meneer was te zwak voor die reis. Maar hij bleef niet alleen achter, de zus van zijn huishoudelijke hulp hield hem gezelschap totdat wij terugkwamen.
De beheerder van de begraafplaats was onder de indruk van de manier waarop wij mevrouw naar haar graf brachten, zo echt sámen, zonder officiële dragers of strakke formatie. Ja, het was mooi….

Hier woonde het echtpaar op het laatst